سپاس خدایی را که...

سپاس خدایی را که شناخته است، بی آنکه دیده شود و آفریننده است، بی آنکه اندیشه به کار برد. بود و کار جهان را اداره می نمود. همگامی که نه از آسمان نشانی بود و نه از ستارگان، نه از فلک توی بر توی، که در شدن آن نتوان.نه شبی تیره فام، نه دریایی آرام. نه کوهی با راههای گشاده و نه درّه ای پیچ و خم در آن افتاده.نه زمینی گسنرنده و نه آفریده ای بر روی آن رونده. 
او پدیدآورندۀ آفریدگان و وارث همگان است.
نهج البلاغه

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و پنجم خرداد ۱۴۰۱ ساعت 20:56 توسط به یاد بابا  |